We hebben het overleefd.....................

Tsja, we hebben het overleefd. Wat hebben we dan wel overleefd? Welnu, de westelijke woestijn natuurlijk. Op dit moment zitten we in Aswan (vandaag aangekomen) en het is hier bloedje heet. Ik zal de laatste dagen trachten samen te vatten in dit bericht anders lezen jullie je nog dood, maar aangezien het toch geen mooi weer is in Nederland, is het misschien wel beter om binnen te blijven en deze berichten te lezen. Op 11 mei zijn we dus in Siwa Oase aangekomen door de eindeloze zandbank. Na een eerste kennismaking met deze geisoleerde oase, hadden we hier 12 mei een lekker dag vrij. Vrij betekende in dit geval geen verplichte activiteiten, alhoewel die natuurlijk nooit verplicht zijn. Vandaag is Lieve jarig. ZIj wordt 67 jaar. Na het ontbijt en de koffie gaan we (Ria en ik) rond 11 uur uur het dorp in om een cadeau voor haar te kopen, maar ook om sightseeing Siwa te doen. We steken eerst aan bij Mahmoud en kopen daar na lange onderhandelingen een echte handgemaakte geborduurde sjaal uit Siwa voor Lieve. Vervolgens maken we ons op om Shali nog een keer te beklimmen om van het uitzicht bij dag over Siwa te genieten. Het is de moeite waard, maar zeker niet de handigste tijd van de dag om boven te zijn. Het wordt nl. aangeraden om zeker tussen 1 en 3 binnen te zijn ivm de hitte, maar wij zitten natuurlijk boven op een berg in de brandende zon. We puffen boven ff uit en gaan dan naar beneden waar we opgewacht worden door Abu, een van de jongens die met een ezelkar rondrijdt en toeristen vervoert van A naar B. We hebben hem beloofd aan het einde van de dag van zijn diensten gebruik te maken en sinds die tijd hangt hij als een klit aan ons, bang om zijn 'handel' te verliezen. Uitgeput en enigszins oververhit vallen we binnen bij Abdu en drinken een lekkere koude Guave-shake. We komen inj gesprek met Achmed, een van de personeelsleden en het is natuurlijk weer erg gezellig. Achmed wijst ons vervolgens naar het internetcafe, waar we als enige bezoekers onder het toeziend oog van een berber ons storten achter de zeer primitieve PC's (die van mij heeft zelfs geen behuizing meer!!) om mail te checken en enkele verhalen de ether in te slingeren. De deur gaat dicht, maar het zal wel OK zijn. Na een half uurtje komt Abu ook binnenvallen om zijn handelswaar in de gaten te houden. Nadat we klaar zijn met internetten, doen we gauw enkele boodschappen (veel water, wat fruit en cola) en we pakken alles in de ezelskar van Abu die ons terug brengt naar het Hotel. Hij vraagrt of hij ons vanavond ook mag vervoeren met zijn kar en zijn ezel Doedie. Vanavond gaan we nl. naar de Fatna-bron en het zoutmeer Siwa-lake om van de zonsondergang te genieten. We doen hem geen belofte maar zeggen dat we het in de groep zullen overleggen. Om vijf uur hebben we met z'n allen afgesproken bij Abdu. Aangezien we pas om half 5 in het hotel terug zijn, moeten we ons nog behoorlijk haasten, maar het lukt.. (nou ja, 10 minuten te laat en dat te voet is toch ook nog op tijd???) Met uitzondering van Sander zit iedereen al in de startblokken. Sander komt wat later omdat hij nog een afspraak heeft met de jongens die ons morgen met de jeeps naar de Bahariya Oase zullen vervoeren. Tegen zes uur arriveert hij ook en we gaan met Abu en twee van zijn vrienden met ezelskar op weg naar Fatna. Een van zijn vrienden hadden we trouwens al op de weg van het Hotel naar Abdu ontmoet toen hij ons een lift aanbood met zijn ezelskar onder het motto van 'ik moet toch die kant uit, dus ik neem jullie wel voor niets mee'. Eerst zien, dan geloven, denken wij dan, maar het is nog mogelijk op deze wereld! Het is hobbel-de -bobbel met de ezelskarren en de beestjes krijgen net iets te vaak een klap naar onze mening, maar 's lands wijs, 's lands eer: zo werkt daty nu eenmaal hier. Na een klein half uurtje door het dorp, de boomgaarden van de oase en de uitlopers van het zoutmeer komen we bij Fatna aan, een zeer heldere en koele bron, midden in de middle of nowhere. Het water is uitstekend en je kunt er zowel van drinken als er een verkoelende duik in nemen. Een duik nemen is geen optie: geen badspullen bij ons. We lopen van de bron naar de rand van het zoutmeer waar we gaan genieten van een bijzonder fraaie zonsondergang. Het loont zeker de moeite ook als is het zeer warm. Na afloop weer met de ezelskarren terug. Deze keer zit Sander bij ons in de kar. De kar met Paul en Lieve is al aan de t erugweg begonnen en de kar met Jozef en Lizette zit zullen we maar zeggen in de achtervolging. Op een gegeven moment wordt er naar onze mening iets te hard gereden en snijdt ABu de andere kar te scherp en te vaak de pas af, wat ons enigszins pissig maakt en dat laten we hem ook merken. vanaf dan gaat her er wat normaler aan toe. Inmiddels heeft Sander gehoord dat zijn afspraak bij Cafe Abdu op hem wacht. Hij springt uit de kar en laat mij afrekenen. Eindelijk de welverdiende maaltijd. We kiezen voor een tonijnpizza. Lang geleden dat we zoveel lekkere gesmolten kaas hebben gegeten. We smullen ervan, maar kunnen hem niet eens op ondanks dat het toch een vrij normale maat pizza is (v oor onze begrippen zelfs kleiner). We nemen er een heerlijk alcoholvrij biertje bij en t egen half 12 gaan we moe maar voldaan op weg naar ons Hotel. Morgen wacht ons een spannende, lange dag in de woestijn op weg naar Bahariya. Vandaag was de termperatuur rond de 42 graden.....
Ondanks mijn goede voornemen aan het begin van dit bericht lukt het niet om alles kort samen te vatten. De rest van onze woestijnavonturen (en dat zijn er wat) komen als het goed is morgenmiddag. Ook nu is het alweer bijna 23.45 uur en het wordt toch wel tijd om een tukje te gaan doen.