Een avontuurlijk vastlopertje

Vandaag zijn we op tijd met de jeeps vanaf Siwa richting Bahariya vertrokken. Om half 8 opgehaald door onze 4x4's. Ria, Sander en ik in de ene en Paul, Lieve, Jozef en Lizette in de andere. Het zijn oude verlengde Toyota landcruisers ZONDER AIRCO. Op het dak van wagen 2 gaat ook alle bagage mee. Eerst moeten we nog permits bij het leger halen omdat de woestijn rondom Bahariya militair gebied is. Daar wordt ook besloten dat er een militair met ons mee zal rijden tot in Bahariya. We rijden Siwa uit en achter het Siwa-meer om waar we nog stoppen om enkele foto's te maken. We rijden in eerste instantiue samen op met twee jeeps met een koppel Fransen en een koppel Walen. Omdat de militair voorzin zit moet Sander achterin. Maar ja, heir kan hij in ieder geval de benen strekken. Het eerste deel van de tocht gaat over een oude weg waar niet veel van over is. Dat is dus hotseklotsen. Daarna rijden we over een heel nieuw stuk weg. Het is de bedoeling dat de hele 400 km. tot aan Bahariya uiteindelijk geasfalteerd wordt. Zou erg jammer zijn, maar de vooruitgang is nu eenmaal niet tegen te houden. De jeeps rijden trouwens stevig door. Op de nieuwe weg toch wel 140 km. per uur en op de slechte stukken wordt ook nog 100/120 km per uur gehaald. Joho, joho.... De radio inj onze auto staat trouwens afgestemd op de Egyptsche EO of zxoiets. Urenlang horen we niets anders dan een soort zangerige stem die de koran of iets dergelijks voorzingt. Een aangezien de 4WD nogal veel lawaai maakt staat de radio nog harder!!! Op een gegeven moment houdt de nieuwe weg op en moeten we weer verder over de oude weg. Na een tijdje houdt ook die mop en gaan we verder door het zand van de woestijn. Over de zandduinen rijden we verder. We stoppen een keer op een hoge duin om foto's te maken en dalen dan af. Dat is erg leuk! En zo gaat het ff verder: duin op, duin af. Totdat we over een duin naar beneden rijden en bij onze jeep als we beneden in het mulle zand zijun, een versnelling eruit schiet. Onze chauffeur probeert razendsnel door te schakelen, maar helaas....., we raken tot en met de assen ingegraven en moeten de auto verlaten. Dat is heel makkelijk, want de treeplank staat op het zand zo diep zitten we erin. Omdat de andere jeep, die voor ons reed, ook gestopt is toen opgemerkt werd dat wij vastzaten, is ook hij in het lossde zand weggezakt. De andere 2 jeeps zijn nergens meer te bekennen. Het is inmiddels na 12.00 uur en erg warm! Daar staan we dan! In de middle of nowhere met 2 ingegraven jeeps en geen communicatiemogelijkheden. Er zit niets anders op dan de handen uit de mouwen te steken en te gaan graven (net als in de film, hihi). Graven, duwen, graven, duwen. Het helpt niets en we komen (en de anderen ook) misschien wel 3 cm vooruit. Zo raak je het luie zweet wel kwijt.... Hoe was het ook alweer? Avontuurlijk rondreizen met Koning Aap? Op een gegeven moment besluiten we de krachten te bundelen. Eerst gaanb we met z'n allen proberen onze jeep eruit te krijgen en dan de ander. Vele handen maken licht werk zullen we maar zeggen. Ook dit gaat nog niet zo heel eenvoudig, maar na veel graaf- en duwwerk & de nodige zweetdruppels, lukt het eindelijk onze jeep los te krijgen, die meteen doorrijdt naar een hoger & veilger stuk. Zelfs 'onze' militair helpt mee. Moet ook wel. Jeep 2 kost nog iets meer moeite, maar ook dat lukt na enkele pogingen. We lopen het losse deel uit en worden door de jeeps opgepikt op een stuk waar de ondergrond vaster is. Al mat al een intermezzo van ruimn een uur in de brandende zon op het heetst van de dag. We trekken weer verder en na een half uur stoppen we bij een enrom rotsblok met een overhangende kam waar we gaan lunchen in de schaduw.Op enkele dekens wordt de lunch klaargemaakt door de chauffeurs. Erg simpel, maar erg lekker: Tonijn met rode ui, feta losgeroerd met komkommer en ui, Egyptisch brood en een sinaasappel toe. Verrukkelijk!!! Heel frappant is het dat wanneer je naar de voorkant van het rotsblok loopt, je niets meer hoort, alleen maar doodse stilte. In dit stuk woestijn vinden we trouwens allemaal mooie ronde platte steentjes. Zo te zien zij het een soort fossiele schelpen van de zee die hier ooit geweest is. Ook in het rostblok zelf zit een hele laag van deze schelpjes. Ik neem er een mee, waarin zo te zien een soort visje is afgetekend.Toiletten zijn hier uiteraard niet, dus dat is gweoon op de hurken achter een rotsblok.
Na onze relaxte stop rijden we verder; eerst nog een stuk door de woestijn en uiteindelijk over de oued weg. Tegen half 6 komen we aan in Bahariya. Hier wonenh veel bedoeienen. We cecken in in EL Beshmo Lodge. Hier hebben we een apart ' huisje' aan een soort pleintje. Primitief maar OK. Geen warm water, maar zelfs koud water is hier niet koud. Na een bak koffie met de groep gedronken te hebben onder een overkapping, besluiten we nog even bergop het dorp in te lopen. Het diner is pas om half 8, dus dat moet lukken. We komen langs een van de vele bronnen, waar de lokale bevolking zich in wast. Iets verder omhoog hebben we een mooi uitzicht op de oase. Door kleine stoffige straatjhes langs tichelstenen huizen lopen we verder. Allerlei pittoreske hoekjes en gaatjes! Maar ook heel veel troep langs de huizen. Een georganiseerde bende zullen we maar zeggen. Bijna bij het centrum komen we langs een ienie-mienie-winkeltle waar op het bord staat dat de te koop staande artikelen door lokale vrouwen gemaakt worden. We kijken even, maar het is gesloten. We lopen dus mnaar verder, maar worden terug geroepen door een meisje dat ervoor zorgt dat we toch binnen kunnen kijken. Hier zien we erg mooie dingen, o.a. zowel erg oude als ook nieuwe gamaakte traditionele vrouwenjurken. Ria past eerst een oud exemplaar, schitterend van keluren en bezet met oude muntjes. Helaas is de prijs van 2000 pond iets te hoog. De nieuwere (ook handgemaakte) kosten 125 pond. Ria koopt een mooie roodgeborduurde, die haar goed staat. Ook hebben ze 2 heel mooie handgemaakte zilveren traditionele armbanden liggen. Die zijn wel wat duurder (575 pond), maar ze zjn zo mooi dat we ze toch kopen. Dat zijn in ieder geval geen standaard souvenirs. Bij de lokale straattent drinken we nog een heerlijke muntthee e vervolgens dalen we weer af naar El Beshmo. ff opfrissen, lange rok & Ria nieuwe jurk aan en op nar het eten. Het smaakt weer goed. We zakken af naar de overkapping voor een kop koffie en vertrekken vervolgens naar onze blokhut voor een welverdiende nachtrust. Gelukkig is de airco inmiddels gerepareerd en zakt de temperatuur binnen redelijk vlot van 38 naar 25 graden. Dat is tenminste lekker koel, zullen we maar zeggen...