Fawlty Towers deel II

's Morgens vroeg om 07.30 uur op pad vanuit Dalat naar Saigon. Na een rit door de bergen stoppen we na enkele uren om een theeplantage te bekijken. In deze omgeving zijn naast de koffieplantages ook veel theeplantages te vinden. Leuk om te zien, maar helaas zijn er geen theeplukkers aan het werk. Wel zijn er lokale mensen tussen de theestruiken hout aan het sprokkelen voor hun vuurtjes. Aangezien het een lange reisdag is, wordt er stevig doorgetuft. Onze koffiestop is bij een lokaal supermarktgebeuren waar we gratis koffie en thee kunnen proeven en er uiteraard de mogelijkheid bestaat om koffie en thee te kopen. Ik drink nooit zwarte koffie, maar deze koffie is zo lekker dat het lijkt of ie al licht gezoet is.
De lunchstop is wat minder geslaagd. In een soort eetfabriek langs de weg wordt de bestelling redelijk snel opgenomen, maar moeten we vervolgens zeker drie kwartier wachten op een simpel bordje fried rice with shrimps, die overigens met een vergrootglas nog niet te vinden zijn. Ach, het voedt zullen we maar zeggen.
Op naar Saigon. Het wordt steeds drukker op de weg. Onderweg moeten we nog over een grote brug. Voor deze brug stoppen we. We lopen over de brug heen, omdat op de rivier een uniek floating village te zien valt. Een echt dorp op de rivier. Weer de bus in en op voor de laatste kilometers naar Saigon. De laatste kilometers is alleen maar verkeer, verkeer en nog eens verkeer met vooral veel kabaal en stank. Eenmaal bij het hotel aangekomen, checken we in. Althans een deel van de groep checkt in, omdat er voor Ali en Sharon en Ria en ikzelf geen kamers beschikbaar zijn met twin beds. We zijn warm, moe en geirriteerd (sommigen behoorlijk geirriteerd) en willen gewoon een kamer hebben!!!!!
Alain voert hele discussies met de receptionist en uiteindelijk worden er bedden bijgeplaatst op de ons toegewezen kamers. Nou ja, bedden..... Er worden gewoon twee matrassen op de grond gegooid em klaar is de boxspring! Bij Sharon loopt er nog een kakkerlak over de matras heen, die na aandringen door het personeel wordt meegenomen. Wat een ballentent! Maar het is niet anders, dus we spuiten wat met deo in het rond en we zijn weer fris en fruitig om de stad in te gaan.
Eerst met z'n allen langs de pinautomaat (is erg nodig) en vervolgens naar de oude stad. Een deel vcan de groep gaat eten bij het Rex Hotel en Jort, Ron, Sharon, Ria en ik gaan ergens anders eten. Het wordt een echte Duitse biertent, waar we een jagerschnitzel met rode kool en gebakken aardappels eten. Erg lekker voor de afwisseling. Helaas valt de Deutsche Wurst niet goed bij Sharon en na een hapje wordt ze niet goed. Da's balen, maar kan gebeuren niet waar? We gaan met een taxi terug en drinken nog een wijntje op onze hotelkamer. Ik kan mijn ogen echt niet meer open houden en duik het bed in, waar ik onmiddellijk bewusteloos raak.