Een mooie rit met als bekroning Fawlty Towers

Vanmorgen om 8 uur zijn we met de bus uit het zonnige Na Trang vertrokken. We rijden nog enkele kilometers langs de kust en het weer is weer mooi, oftewel de zon schijnt en het is bloedheet en zeer vochtig. Lang zal dat niet duren, want we vertrekken richting bergen. Onze bestemming is Dalat, een plaats die op 1500 meter hoogte ligt.Na nog een laatste blik op de zee, rijden we het binnenland weer in. Onderweg zijn de boeren druk bezig en zijn de vrouwen maniok en cashewnoten aan het drogen en sorteren. We stoppen uiteraard weer om dit te bekijken. De cashewnoten zien er qua vorm al wel als cashewnoot uit (anders zouden ze het niet zijn, nietwaar?). We bekijken hoe de vrouwen ze uitsorteren, maar ons wordt afgeraden om ze open te maken, omdat er een stof inzit die uitslag en jeuk kan veroorzaken. Dus helaas, geen verse cashewnoten voor onderweg voor ons.
Verder het binnenland in zien we verschillende keren lokale boertjes met de buffels (vaak met z'n 2'en naast elkaar) op het land werken en de modder van de rijstvelden bouwklaar maken. Erg zwaar en vooral vies werk.
Ook zien we onderweg nog bouwvakkers bezig om twee Cham-torens op te bouwen. Alain vertelt dat deze torens tot 2 jaar geleden alleen maar hopen steen op de grond waren en nu zijn ze praktisch weer volledig (maar wel helemaal nieuw) opgebouwd. Geeft wel een goed beeld van hoe het ooit geweest moet zijn. Een half uur verderop gaan we echter nog drie Cham-torens bekijken, waarvan de belangrijkste een tempel bevat met daarin een lingam (een soort yin-yan-constructie) waarvan het bovenste deel een beeltenis van het hoofd van de destijdese Cham-koning bevat. Het beeld is origineel en erg zeldzaam, want wereldwijd zijn er maar vijf bekend/gevonden/intact gebleven. Vanaf de torens heb je trouwens ook een mooi uitzicht op de bergen en de hiervoor liggende vlakte.
Na koffie gedronken te hebben, rijden we door (ca. een uurtje) naar de plek waar we zullen lunchen, alvorens aan de klim de bergen in te beginnen. De weg wordt steeds slechter en is op sommige plekken een echte bouwput. De lunch is zoals gewoonlijk weer goed. Deze keer neem ik de fried yelow noodles met garnalen en Ria gaat voor het noodlesoepje.
Na de inwendige mens versterkt te hebben rijden we richting bergen. Hobbel-de-hobbel-de-hobbel..... Goed dat de bus geen oud lijk is, want dan was ie vast in 2 stukken gebroken. Dit is trouwens de eerste erg slechte weg die we tegenkomen. Tot nu toe waren de wegen gewoon goed.
We beginnen aan onze klim de bergen in. De eerste klim is tot een punt van 1000 meter. Over de niet al te beste weg die hier en daar erg smal en onoverzichtelijk is slingeren we omhoog. Gelukkig hebben we een erg goede chauffeur en geen kamikaze-piloot. Toch is het soms wel een ietsie pietsie eng bij het inhalen, zeker als er tegenliggers aankomen.
Op 1000 meter maken we een stop om van het fantastische uitzicht de genieten. De volgende en laatste klim gaat over 500 meter omhoog. De weg wordt er niet breder en ook niet beter op, maar het uitzicht blijft geweldig.
Kort voordat we rond 4 uur in Dalat arriveren, stoppen we bij een fantastische pagode met veel draken en aparte buddha's en dwalen hier een kleine twintig minuten rond. Inmiddels zijn wij nog de enigen die in korte broek en hemd lopen, want de lokale bevolking loopt met truien aan en mutsen op. Het is hier nl. KOUD... Dat wil zeggen rond de 20 graden, brrrrrrrrrr.
Nadat we de pagode bezichtigd hebben rijden we Dalat binnen. Dalat is over verschillende heuvels gebouwd en het is dan ook op en neer, met de bus is dat niet zo erg, maar lopen wordt een klusje hier. We bezoeken eerst nog de zomerresidentie van de laatste keizer van Vietnam, Bao Dai. Het huis is nog in oorspronkelijke staat met daarin de oorsrponkelijke meubels. Inmiddels is de wind flink aangewakkerd en is het serieus erg fris voor een korte broek en een hemdje. Tsja, bluse, fleecevest, jas en alle andere warmere kleding zit in de tas. Maar ff afzien dus, stoere Hollanders als wij zijn.
We checken in in het Hotel. En da's lachen. We krijgen onmiddellijk een Fawlty Towers gevoel. Veel drukte en paniek rond de lift (Ron weordt er met koffer en al uitgesleurd) en sommigen van ons moeten de trap oplopen en de koffers worden meegenomen naar boven door de paniek zaaiende hotelhulp. De kamer is een openbaring. Een heuse kroonluchter (kitsch), plastic bloemen aan de muur (nog meer kitsch) en boven de spiegel op de badkamer flikkerende blauw-rode lampjes, die alles doen behalve licht geven. Lachen dus weer. Ook boven de bedden: twee kalmaboes in een rose-witte (erg kitscherige) omhulling.... Hopelijk zijn de bedden goed, maar daar lijkt het gelukkig wel op.
We gaan met z'n 2'en eten bi V-cafe (blijkbaar erg bekend, maar wisten wij niet) en eten er lekkere quesadilla's met salsa. Ook de koffie is bijzonder goed. Hier maken we een gezellig praatje met een jonge Nederlandse wereldreiziger en daarna met een Vietnamese familie met 4 kids, die Ria het hemd van de kont vragen. Erg leuk. Hierna struinen we de stad nog in (heuvel op - heuvel af) en belandden uiteindelijk in een internetcafe dat zeer dicht bij ons hotel ligt (hadden we niet gezien natuurlijk). Nu nog maar ergens een drankje scoren en dan maar weer oogjes toe.