Laatste dag in saigon en in het bordeel......

Het is vandaag 8 juni en alweer onze laatste dag in Saigon. We moeten vroeg op want we gaan de Cu Chi tunnels bezoeken en de Cao Dai. Dus om half 7 ontbijt, dat houdt in half 6 op. Ons ontbijt is trouwens op de begane grond in de garage. Erg origineel. Tussen de motoren en de fietsen naar achteren lopen en dan maar hopen dat het personeel ook nog begrijpt dat je een broodje met ei wilt. Zelfs aanwijzen op de kaart is geen garantie dat je het juiste ontvangt of uberhaupt iets te eten krijgt. Ons 'luxe' hotel ligt trouwens aan de rand van het centrum en blijkt iets meer dan een hotel te zijn. Op de 8e verdieping zit een 'massagesalon' en de kamers zijn volgens een bord op de balie ook per uur te huur. Een soort bordeel dus. Er komen dan ook veelvuldig 'dames' binnen op hoge hakjes met weinig kleding aan. Maar ja het is warm, dus daar zal het wel aan liggen. Je moet alles een keer mee maken. Feit is wel dat we hier uitstekend slapen. By the way, ook op onze kamer huist minimaal een kakkerlak. Hij kiest echter de vluchtroute en verstopt zich oner de wasmand.
Afijn, om half 8 weg met de bus naar de Cu Chi Tunnels, waar we rond half 10 aankomen. Cu Chi is een netwerk van tunnels met een totale ondergrondse lengte van ca. 250 kilometer waar de Vietcong zich schuilhielden in de oorlog en van waaruit zij aanvallen pleegden. Het ondergrondse complex besloeg drie verdiepingen en werkelijk alles werd ondergronds gedaan. Op dit moment zijn de meeste tunnels verwoest. Een groot deel door de amerikaanse bombardementen en een deel door regen en erosie. Een klein deel is dan ook maar open voor het publiek. Tijdens de rondleiding door Vinh zien we ook allerlei modellen van boobytraps (veelal van bamboe), een door mijnen vernietigde tank en beelden van het leven onder grond. Cu Chi was de zwaarst gebombardeerde plaats in Vietnam en is tijdens de oorlog vernietigd met ontbladeringsmiddelen, napalm en B52-bommen. Indrukwekkend om te zien.
Leuk om te zien was trouwens ook hoe de vrouwen rijstpapier maken, waar o.a. springrolls van gemaakt worden.
We moeten met een sneltrein terug naar de bus omdat we anders te laat in Tay Ninh aankomen, waar de helige stoel van het cadoisme is gevestigd. In Tay Ninh bevindt zich de grote tempel van de Cao Dai, een bizar bouwwerk dat het midden houdt tussen een Europese kerk, een Chinese tempel, een Vietnamese pagode en een moskee. Om 12 uur begint een dienst die we vanaf de balustrade kunnen bekijken. De cadoisten vereren het alziend oog, die veelvuldig in de kerk te vinden is. Tijdens de dienst zitten de vrouwen links en de mannen rechts en dan ook nog op volgorde van rang. De rood gekleden belijden het confucianisme, de geel gekleden het boeddhisme en de blauw gekleden het taoisme. De novicen en leken zijn in het wit gekleed. Erg bizar om te zien, maar wel leuk.
Terug naar de stad met de bus waar we rond 4 uur aankomen. Iedereen gaat direct terug naar het hotel, maar wij (Ria, Sharon en ik) laten ons afzetten bij de pagode van de Jade Keizer, een pagode die weer compleet anders is en waarin enorme papiermache beelden te vinden zijn van kijgsheren en heiligen. De beelden zijn zo 'doorrookt' dat het net lijkt of ze van hout zijn. Ook bij deze tempel is een grote vijver met schildpadden die voor geluk staan. Veel schildpadden zijn geschonken door gelovigen en hebben een boodschap op hun schild staan.
Terug naar het hotel dan maar weer, te voet uiteraard, en na een klein opfrissertje terug naar de stad (alweer te voet) om te eten. Deze keer wordt het Jaspas, en gaan we een keer voor duur eten. Voor maar liefst 550.000 dong eten we een enorme tournedos, een superluxe toetje (Pavlova) en drinken we twee biertjes. 550.000 dong is ongeveer 20 euro. Ook zijn we te lui om terug te lopen en nemen we een taxi terug naar het hotel, voor onze laatste overnachting in een Saigonees bordeel.