Paarden, reuzengamba's en cultuur

Weer enkele dagen in te halen, maar zo gaat dat nu eenmaal met het bijhouden van een blog. Het is nu maandag 10 oktober en we zijn net terug van een rondje sightseeing Kuala Lumpur. We is Vicky, Peter en ik. Vicky en Peter gaan om 18.00 uur naar de luchthaven voor de terugvlucht naar Australië.

Zaterdag 8 oktober:
Even weer goed nadenken wat er allemaal gebeurd is. Oh ja, het eindigde natuurlijk allemaal met de zeer korte nacht van 3,5 uur slaap van vrijdag op zaterdag. Welnu, zaterdag om 5.15 uur uiteraard weer fris en fruitig op en na een bakje yoghurt met VJ en de companycar op naar Kuang. Deze keer zit het wat tegen want ze zijn met een deel van de weg aan het werk, maar na ruim een uur komen we toch nog op tijd in Kuang aan. Vandaag zit ik weer op de E en Natasha schrijft bij mij. Het gaat weer voorspoedig en we zitten weer griezelig goed op lijn, maar dat is wel fijn. De zon brandt er weer behoorlijk op los en de nodige litertjes water vliegen er weer doorheen. Na afloop lunchen we samen met Katie en daarna komt de man met het hamertje langs om ons erop te wijzen dat we geen 18 meer zijn en dat nachtbraken niet ongemerkt aan ons voorbij gaat. Dat wordt dus tijdig terug naar het hotel en ff rusten of zoiets. Een middag vrij zullen we maar zeggen. Ik ga nog wel even het winkelcentrum aan de overkant verkennen en koop daar een paar blikjes Tiger Beer voor op de kamer. In principe hebben we tegen acht uur afgesproken in lobby om nog iets te gaan doen, maar Vicky en Peter zijn helemaal dood, dus dat gaat hem niet worden. Eigenlijk ook wel goed zo, kunnen we eens rustig skypen met die stalker uit Roemenië (SORRY, Jan). We waren trouwens nog uitgenodigd om de barbecue/feestavond op het wedstrijdterrein van Kuang bij te wonen, maar het idee dat we daarvoor weer een uur heen en een uur terug in de auto moeten, is het druppeltje dat ervoor zorgt dat we lekker in het hotel blijven. Na de nodige uren Skype, ga ik toch weer te aat naar bed, maar het scheelt wel dat we morgen pas om half 10 opgehaald worden en ik relatief lang kan slapen.

Zondag 9 oktober staat helemaal in het teken van het springen. De belangrijkste rubriek is de World Cup voor de South East Asian League. Tegen kwart over 10 arriveren we op het terrein, waarna Vicky eerst een klein half uurtje het Duitse meisje Isabelle Stehle gaat helpen die de gedenkwaardige proef met een niet te controleren paard en vliegende wissels reed. Het kan niet langer want ze heeft net gesprongen en het is vandaag zo mogelijk nog warmer dan anders. Het kind heeft werkelijk geen idee waar het over gaat en met een paar kleine tips worden qua nageeflijkheid en het aan de hulpen zijn al duidelijke resultaten geboekt. Alleen jammer dat het waarschijnlijk niet zal blijven hangen, maar dat ga ik tijdens de Merdeka Masters wel zien. We lopen ook Ika tegen het lijf, die mij vraagt of ik haar enkele keren zou kunnen helpen met haar paard als dat reglementair is toegestaan. Volgens Salim is dat geen probleem en ik geef Ika mijn telefoonnummer zodat ze me kan bellen of sms'en om een afspraak te maken. Nu maar eens een paar uurtjes springen kijken. Het niveau varieert van 80 cm tot de wereldbeker, die hier op 1.45 m verreden wordt. Het niveau is zeer wisselend en we zien de meest vreemde maar toch ook wel goede ritten. De kwaliteit van de paarden is trouwens ook niet helemaal gelijk: grote pony's, zelfs een soort haflingerkruising, veel volbloeds die ooit op de baan gelopen hebben en dan de geïmporteerde Europese warmbloeden, de meeste Nederlands, Duits en Frans gefokt. Dat was trouwens bij de dressuurrubrieken niet anders. Het is vandaag gezellig druk en er is ook behoorlijk veel publiek. Het is trouwens eregast leuk dat de organisatie ook enkele weeshuizen uitgenodigd heeft om met de kinderen te komen kijken. De kindertjes worden de hele dag in de watten gelegd en krijgen allemaal een mooi t-shirt. Het is geweldig om te zien hoe ingespannen zij alles volgen vanaf de tribune aan de lange kant. Na een pauze van zo'n 1,5 uur in het programma, wordt om drie uur begonnen met de wereldbeker. Helaas is het deelnemersveld, dat hier toch al niet zo groot is als in Europa, door diverse zaken behoorlijk uitgedund. In totaal maar 5 starts en daarom wordt er over twee manches gereden. Tussentijds hebben we lekker zitten kletsen met Kate, Quzandria, Natasha, pa en ma Ambak en nog enkele anderen waarvan ik de namen niet meer weet. Van ma Ambak krijgen we een of ander glossy magazine, waarin een artikel staat over Quzandria en heer droom om de Olympische spelen te rijden en er staat ook een artikel over Qabil in. Quzandria staat ook ook op de voorplaat. Ze kan echt wel als model gaan werken! Ook Salim en zijn vrouw komen binnen waaien en we worden aan elkaar voorgesteld. Leuke meid! De laatste keer dat we hier waren, was hij nog niet getrouwd, sterker nog: we wisten niet eens dat hij een vriendin had. Ja, het kan snel gaan blijkt maar weer eens...
De eerste foutloze in de eerste omloop van de wereldbeker is een Amerikaanse en het lijkt erop dat ook Qabil met Coulthard foutloos blijft totdat hij een onverwachtse stop heeft. Dat gooit hem in het tussenklassement na de eerste omloop terug naar de derde plaats, achter een Thaise deelnemer die voorlopig tweede staat. De tweede manche wordt verreden in omgekeerde startvolgorde. Qabil zet een fantastische foutloze rit neer, de Thai noteert vier strafpunten en de Amerikaanse laat het helemaal afweten: een springfout en een weigering. Ja, en dan breekt de hel los: Qabil heeft gewonnen! De Thai is tweede en de Amerikaanse derde. We kijken nog naar de rubriek Young Riders en worden dan door VJ teruggebracht naar het hotel, waar we tegen zes uur aankomen. Dat wordt weer racen! We zijn door Natacha, Wan Ming Ong, Yien Yien Pua & Sherry uitgenodigd om mee te gaan eten in een heel goed Chinees seafood restaurant. Natasha zal ons om 7 uur ophalen in het hotel. Tegen 7 uur belt Natasha echter op om te zeggen dat ze niet tijdig weg heeft kunnen komen van het wedstrijdterrein en ze vraagt ons om een taxi te nemen. Zij zal dan gauw haar 3 kids oppikken en rechtstreeks naar het restaurant komen. Tuurlijk doen we dat en na een taxichauffeur gevonden te hebben die weet waar we moeten zijn, gaan we gauw op pad. Het is nl nog een half uurtje rijden. De naam van het restaurant is Green View Seafood Restaurant in PJ (????? = aanwijzing voor de taxichauffeur) bij de Rothman's roundabout. Tsja, het zal wel goed komen zullen we maar zeggen. En het komt inderdaad goed. Iets na half 8 arriveren we op de plaats van bestemming, een glazen, wit betegelde vreetschuur met groene plastic stoeltjes die uitpuilt van de lokale Chinezen (en dat is een goed teken). Sherry is er al en direct na ons arriveren Wan Ming en Yien ook. In afwachting van Natasha geeft Wan Ming alvast de bestelling door. Alleen voor Vicky wordt geen vis besteld want daar is ze allergisch voor. Trouwens erg grappig: hier mag je gewoon je eigen flessen wijn meebrengen en opdrinken, doen ze niet moeilijk over. Na een kwartiertje arriveert Natasha ook met haar drie kids, waarvan het meisje Suleika de meest bijdehante is. Hoe kan dat nu toch? Midden op de ronde tafel staat een enorm draaiplateau (erg handig) waarop de schalen met eten gezet worden. Draaien en opscheppen maar. Het eerste gerecht is wat mij betreft direct een hoogtepunt: reuzengamba's van zo'n 15 tot 20 cm groot in een heerlijke saus. Kan niet beter! Via allerlei andere gerechtjes (naam onbekend, maar wel lekker) worden tot slot twee schalen met grote krabben opgediend, waarvan de poten ook wel zo'n 15 tot 20 cm lang zijn. We waren al gewaarschuwd om geen witte kleren aan te trekken, want het ontleden van de krabben gaat met grof geweld met speciale hamers en dan maar peuteren met je vingers, maar het resultaat is dan ook om je vingers bij af te likken! Op de een of andere manier slaag ik erin om schoon te blijven, dat kan helaas niet van Peter gezegd worden, wiens witte bloes veel spatvlekken vertoont. Ach, daar hebben ze nu wasmachines voor uitgevonden.... Na afloop brengt Natasha ons terug naar het hotel, maar eerst doen we nog wat sightseeing KL by night. Langs het oude gerechtsgebouw dat prachtig verlicht is en door enkele heel mooi verlichte straten rijden we langs de al even mooi verlichte twin towers terug naar 'huis'. Hier neem ik nog een biertje op de kamer en Skype ik nog, met hindernissen weliswaar, met mijn Roemeens/Nederlandse stalker...

En toen was het maandag 10 oktober. Rustig ontbijtje om 9 uur en daarna maar eens bellen met Wimal (blijkt de vierde zoon van Peri te zijn), mijn chauffeur op afroep voor de komende week! Erg luxe, maar wel handig. Ons oorspronkelijke idee is de Batu Caves te doen, maar Wimal neemt nog niet op en daarom gaan we eerst maar eens met de shuttle van het hotel naar het KLCC shopping Centre. Het plan is om hier dan eerst het Aquarium te bezoeken en eventueel later de Batu Caves te doen. Vicky heeft behoorlijk last van haar knie en kan bijna niet lopen, dus waarschijnlijk zijn de Batu Caves sowieso geen goed idee omdat je daar bijna 300 trappen op moet klimmen. Ach, we zien wel. Eerst maar eens het aquarium en dat is alleszins de moeite waard. Allerlei vreemde tropische vissen van klein tot mega groot, haaien, roggen in allerlei soorten en maten en hele grote zeeschildpadden zwemmen om ons heen. En er is uiteraard een apart bassin met piranha's. Maar er zijn ook slangen met als meest bijzondere exemplaar een witte Burmese python, andere reptielen, insecten en enkele zoogdieren, waarvan ik de otters toch wel het leukst vind. We kuieren rustig rond, omdat we inmiddels met Wimal afgesproken hebben dat hij ons om 12 uur oppikt. We besluiten inderdaad niet naar de Batu Caves te gaan, maar eerst de grootste,rijkste en meest belangrijke Hindoetempel van KL te bezoeken, de Sri Mahamariamman Tempel, die vlakbij China Town ligt. Deze tempel is in 1873 gebouwd en in 1968 volledige gerestaureerd. De imponerende ingang, de pyramidevormige Gopuram, is gebouwd in Zuid-Indiase stijl en meet bijna 23 m hoog. De Gopuram is rijk versierd met allerlei beelden van Hindoegoden. Erg indrukwekkend! Nadat we onze schoenen ingeleverd hebben lopen we binnen rond en bekijken het heiligdom. Er toevallig net een 'dienst' gaande en het is toch wel bijzonder om dat gade te slaan. Op straat worden bloemenslingers verkocht die geofferd kunnen worden aan de goden.
Hierna besluiten we naar het Nationale Museum te gaan, om even wat van de historie en cultuur van Maleisië op te snuiven. De entree bedraagt maar liefst 5 ringit, oftewel 1 euro en 20 cent! Kom je bij ons geen museum voor in. Een van de mooiste dingen die ik zie, is een bronzen beeld uit ca de 8e eeuw van Avalokitesvara, een bodhisattva die de compassies van alle boeddha's belichaamt. Zo oud en zo mooi, ben er bijna niet bij weg te slaan. Natuurlijk is er nog veel meer te zien, een hele vleugel is gewijd aan de koloniale overheersing waarin wij Nederlanders een te grote rol hebben gespeeld en een andere vleugel is gewijd aan het ontstaan van het huidige Maleisië, waarvan de onafhankelijkheidsverklaring op 31 augustus 1957 getekend werd. 31 augustus is jaarlijks een grote feestdag hier: vrijheidsdag oftewel Merdeka. Het wordt tijd om aan de inwendige mens te denken en Wimal brengt ons dan ook naar het. KLCC, waar we een lekkere pizza eten en twee Ginger Beer drinken voor de dorst. En nee, het is geen bier, maar een verfrissend drankje op basis van gember. Heerlijk met veel ijs!
We lopen terug naar het hotel en om 6 uur worden Vicky en Peter opgehaald door Peri, die ook zijn vrouw bij zich heeft. Leuk om haar ook weer te ontmoeten. Ik neem afscheid van de Aussies en ga terug naar mijn kamer. FF lekker douchen en een bak koffie en dan waarbenjij.nu bijwerken. Vanavond geen wilde plannen, maar een rustige avond. TV aan, skypen, boek lezen en plannen maken voor de rest van de week. Oh ja, naast mijn eigen nummer heb ik ook een tijdelijk Maleisisch telefoonnummer: +60146240956