Zwemmen met de olifanten? Toch maar niet.......

Ik geloof dat ik iets achter begin te raken met mijn blog, maar ik doe mijn best om dat weer in te halen. Op donderdag 13 oktober staat ons tochtje naar de Batu Caves en the Elephant Sanctuary op het programma. We worden tegen 9 uur opgehaald (dat is uitslapen dus...). Andre en Marietherese zitten al in het busje, maar helaas ook twee anderen. Bijzonder witte personen, dus het zullen wel Engelsen of Australiërs zijn. Jammer, maar helaas, we trekken toch met z'n vijven op vandaag. We rijden snel naar de Batu Caves voordat het te warm wordt! Om in de grotten te komen moet je namelijk 282 erg steile trappen opklimmen. Hoezo vakantie! Verstandig als we zijn besluiten we om ons eigen tempo naar boven te klimmen, vooral Werner heeft hier toch wel enige problemen mee. Ik eigenlijk niet, valt me eigenlijk al weer reuze mee, maar ja, op het werk is het ook niets anders dan trappen lopen en oefening baart kunst zullen we maar zeggen. In de Batu Caves wordt de hindoegod Murugan vereert, de broer van hindoegod Ganesha, de olifantengod. Een levensgroot, meters hoog beeld van deze god staat bij de ingang van de grotten aan het begin van de trappen. Vergezeld door de vele apen klimmen we omhoog, onderweg enkele fotomomentjes inlastend (heeft niets te maken met de conditie hoor ). Het uitzicht is toch wel bijzonder. Van tevoren zijn we gewaarschuwd dat de apen alles pikken wat los en vast zit; dat is dus uitkijken geblazen. Bijna boven is er ook nog een afslag naar de Dark Cave en we besluiten (althans ik) om die op de terugweg aan te doen. Het schijnt dat hier een van de meest zeldzame spinnen op aarde voorkomt. Niet dat ik daar nu zit te wachten, maar de grot schijnt ook erg bijzonder te zijn. Eenmaal boven is de klim toch zeer de moeite waard. Een enorm hoge grot met bijzonder lichtinval en overal kleine tempeltjes en dan natuurlijk de hindoemuziek en -gezangen ter ere van de god. Veel hindoe's zijn hier dan ook om hun god te vereren of om gunsten en voorspoed te vragen. En natuurlijk direct na de ingang de nodige souvenirshops. En als je dan denkt dat je er bent, heb je het toch wel mis. Om bij het heilige der heiligen te komen moet je achterin de grot ook nog eens de nodige extra steile trappen op, maar daar draaien we onze hand niet meer voor om. Even genieten van alle indrukken en dan maar weer naar beneden. Inge heeft trouwens een soort schilderijtje gekocht dat ze in een oranje plastic zakje vervoert. En ja hoor, het duurt niet te lang of ze raakt in conflict met een aap die sterk van plan is om haar te beroven van haar souvenir. Dat is van weerszijden trekken en rukken, waarbij Inge uiteindelijk als winnaar uit de strijd komt. De aap is echter van plan op te geven en achtervolgt haar naar beneden en plotseling wordt een nieuwe en heftiger aanval ingezet, waarbij deze keer Werner eraan te pas moet komen om Inge te ontzetten. Inge aait de aap nog even, wat vele kreten van ontzetting van de omstanders tot gevolg heeft, want de apen kunnen ook nog eens behoorlijk bijten en dat wil je echt niet omdat je dan direct naar het ziekenhuis kunt. Gelukkig gebeurt dat niet en kunnen we 'fris en fruitig' onze weg vervolgen naar beneden. Helaas is de Dark Cave op dit moment gesloten en kunnen we alleen maar de bijzonder fraaie entree bewonderen. Hier zitten pas echt veel apen, dus wegwezen!!! Beneden doen we nog een bijzonder fraaie souvenirshop aan, waar ik een heerlijke mintgroen-/lichtblauwachtige 'flodderjurk' koop. Zit heerlijk en staat ook nog eens leuk. Gauw naar het busje (de anderen zijn er al) en door naar de nabij gelegen Batik- en zijdefabriek. Hier wordt de zijde met de hand gebatikt en we krijgen uitgebreid uitleg en een demonstratie over dit proces, waarna we uiteraard los gelaten worden in de shop. Ik kan de verleiding niet weer staan en koop twee kleine katoenen batik schilderijtjes met daarop in simplistische vorm (Orang Asli stijl) salamanders en andere beesten die hier voorkomen. Ik geloof dat ik toch maar een keer moet verhuizen om alle batiks groot en klein van over de hele wereld op te kunnen hangen!
Inmiddels is het middag en we rijden de stad uit richting Elephant Sanctuary die in Kuala Gandah ligt. Dat is toch nog een dik uur rijden. Alle pogingen van Werner en Andre om met de, zoals nu blijkt, Australiërs in contact te komen mislukken en we geven het dan ook maar op. Wel jammer dat ze überhaupt in ons busje zitten. Maar ja, shit happens en we laten onze dag niet door hen verpesten. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming dropt Sudrun ons eerst bij een erg lokaal eettentje waar we rijst met kip als lunch krijgen. Dat wil dus zeggen: een schaaltje droge witte rijst met een paar stukjes kip erbij, al dan niet met bot. Ik heb geluk en heb weinig bot en ach, het voedt en je wordt er niet dik van. Hierna gauw een sanitaire stop en dan naar de olifanten. Het programma begint om ca. 14.00 uur. Er zijn veel klasjes met bont uitgedoste schoolkinderen aanwezig en er wordt in het midden van het terrein van alles uitgelegd. Het is ongelooflijk warm en wij begeven ons gauw naar de platforms bij het water. Punt 1 is daar schaduw, punt 2 zullen daar de olifanten straks het water in gaan om gewassen te worden en natuurlijk willen wij met de neus er bovenop staan. De olifanten die ze hier hebben zijn allemaal olifanten die op de een of andere manier gered zijn, zoals kleine weesolifantjes, maar ook grote olifanten die aangevallen zijn door tijgers (eentje heeft er bijvoorbeeld geen staart meer) en andere in eerste instantie tragische gevallen. En niet alleen uit Maleisië, maar ook uit India, Thailand en Myanmar. De oudste olifant die ze hier hebben is 73 jaar oud! En de jongsten zijn echt nog baby's van enkele maanden. Het opvangcentrum ligt aan de Teris rivier, die de natuurlijke grens vormt tussen het opvangcentrum/reservaat en het Che' Wong Orang Asli dorp, de laatste stam van dit 'soort' in Maleisië. Op de heenweg zijn we hier doorheen gereden en is Sudrun nog gestopt om de kindertjes uit het dorp snoepjes te geven. Na alle introducties gaan eerst twee kleine olifanten met hun verzorgers het water in en wordt er vrolijk op los gespetterd. Een van de twee luistert nog niet altijd even goed, maar dat mag de pret niet drukken. Hierna komt er een koppel van zes grote olifanten, waaronder het oude besje van 73 jaar, het water in om te badderen. Erg leuk om te zien. En we moeten echt uitkijken anders worden we ook nat gespoten. Data krijg je ervan als je zo nodig haantje de voorste moet zijn! Met onze ticket mogen we ook na afloop zelf met de olifanten badderen. Sudrun zegt dat de rivier erg schoon is en dat dat geen enkel probleem zal geven. Inmiddels drijven er echter al zoveel olifanten rollen rond dat we maar besluiten hiervan af te zien. We willen de komende week ook nog gezond door zien te komen en een slok van dit rivierwater binnen krijgen zou weleens een averechts effect kunnen hebben! De olifanten die net het water in geweest zijn, geven nog enkele demonstraties en voornamelijk de schoolkindertjes vinden het helemaal geweldig om ze te mogen voeren. Wij drinken de ene fles water na de andere en zoeken de schaduw van een boom op want het is echt ondraaglijk heet en vochtig en de zon brandt er vrolijk op los. Werner en Inge kiezen het hazenpad en gaan terug naar de ingang om in het lokale restaurantje in de schaduw van een koel drankje te genieten. Andre, Marietherese en ik gaan nog de jonge olifanten in hun buitenverblijven bekijken die net gevoerd worden. Andre heeft een zak met pelpinda's en een van de jonge olifanten kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en na enige aarzeling eet hij de pinda's uit Andre's hand. Hiervoor heeft hij een bamboescheut laten vallen waar hij niet meer bij kan. Andre geeft hem deze ook aan en met bamboescheut in zijn mond gaat de olifant weer lekker de schaduw in om te genieten zijn maaltje. Ook wij trekken ons terug naar het restaurantje, waar ik twee ijskoffie en een fles water wegwerk. Zo, dat voelt weer beter! We praten er weer het nodige op los en we spreken af dat Andre en Marietherese 's avonds naar ons hotel komen. Van daaruit gaan we samen ergens eten. Als we teruggaan naar het busje, blijkt dat onze gezellige, praatgrage medereizigers er nog niet zijn. Sudrun zegt dat zij naar een of andere film over het centrum zitten te kijken. Wij wachten dan maar tot ze terug zijn en dat doen we in het bezoekerscentrum, waar de airco aanstaat. Als ze eindelijk aan komen keutelen gaan we weer op pad. De terugweg is iets anders dan de heenweg omdat Sudrun ons nog een stukje bos met rubberbomen van de Orang Asli laat zien. Duidelijk zichtbaar is hoe de rubber uit de inkepingen die in de bomen gemaakt zijn, in een emmertje loopt. Hier proberen de lokale bewoners een beetje extra geld mee te verdienen. Op de terugweg naar KL passeren we ook enkele grote rubberplantages, natuurlijk naast de megagrote palmolieplantages. Terug in het hotel lekker even opfrissen van een plakkerige dag en tegen 20.30 gaan we met z'n vijven richting KLCC. In eerste instantie gaan we op zoek naar een Japanner, maar deze restaurants zitten allemaal binnen en wijwillen graag buiten zitten. We eindigen uiteindelijk bij een steakhouse, waar we buiten onder een veranda kunnen zitten onder de ventilatoren. Heerlijk, laat het bier nu maar komen. Daar weet Werner natuurlijk wel raad mee en hij bestelt een soort tafeltap met Tiger Beer (3 liter). Leuk, gezellig en bovendien erg lekker! We bestellen allemaal een steak, behalve Inge die voor de Caesar salad gaat. De steaks zijn wonderbaarlijk goed, heel mals met een heerlijke pepersaus erbij. Al gauw is ons eerste tapje leeg en wordt een tweede besteld, maar ja, Tiger Beer is nu eenmaal een licht biertje . We hebben echt de avond van ons leven, goede gesprekken met leuke mensen, veel humor, lekker eten en drinken. Wat jammer dat Andre en Marietherese morgen al weg gaan. Dat vinden zij gelukkig ook en de nodige email- en facebookadressen worden uitgewisseld. Tegen 24.00 uur nemen we dan eindelijk afscheid van elkaar en kuieren we terug naar het hotel. Nog niet naar bed, maar eerst nog skypen met de stalker uit Roemenië. Tsja en dan wordt het toch weer laat, maar dat geeft niets wan morgen gaan we pas om 9.30 uur ontbijten en dan gaan we winkelen. Inge wil nog de nodige dingen kopen en zij vertrekt zaterdag, dus morgen wordt de shopdag!