Finding Nemo

Zeer onrustige nacht gehad, mede dankzij Ria die om 03.00 uur uit bed sprong en riep dat het half 9 was. Foutje.... Dat krijg je ervan als je je horloge op de kop houdt.
Afijn, leuk intermezzo zullen we maar zeggen.
Half negen is de tijd dat onze boot vertrekt voor een tocht op zee en het nodige snorkelplezier. Na ongeveer een uur varen komen we bij een eiland waar we met prehistorische snorkels in het diepe worden gegooid. Omdat Ria te laat is, is ze uiteraard als eerste het water in. De snorkels passen niet erg best en de luchtpijp zit niet vast aan ed bril, maar moet gewoon tussen het elastiek van het masker gestopt worden. Werkt niet echt dus, er komt nl. water in de bril op die manier.
Dat zal ook de reden geweest zijn dat we Nemo niet gevonden hebben. Wel hebben we tussen de proestbuien door, mooie koralen gezien en allerlei andere vissen. Na het snorkelplezier op naar een vogende baai waar we gewoon voor anker gaan om te zwemmen. Het water is heerlijk en ergggggggggg zout. Bijna de Dode Zee, het drijfvermogen is erg groot. Op de terugweg varen we langs een drijvend vissersdorp waar we op de drijvende visfarm uitstappen en kijken naar de kreeften, inktvissen en andere vissen die erop wachten om op een bord te verchijnen. Tsja, zo gaat dat nu eenmaal. Wel interessant om te zien hoe de lokale bevolking leeft.
Terug naar Na Trang. Na een douche, gaan we lunchen en vervolgens met een taxi naar de grote 24 meter hoge witte buddha, die bij de Long SOng Pagode ligt. De Pagode is erg mooi van binnen met fantastische buddhabeelden. Sharon en Ria branden hier wierook. Vervolgens gaan we de 150 treden tellende trap op om de witte buddha te bekijken. Erg indrukwekkend en zeker de moeite van het vele zweten waard, want inmiddels is het megawarm geworden en loopt het zweet gewoon overal vanaf. We gaan met de taxi terug, zwemmen nog wat in het zwembad bij het hotel en na opnieuw gedouched te hebben gaan we de stad in om te internetten en te eten.
het is onze laatste avond in Na Trang. Morgen vertrekken we naar de bergen en wel naar Dalat, dat op 1500 meter hooge ligt.
Nu eerst maar eens eten, het zullen wel wee garnalen worden. Afzien dus weer!