Pfff, 't is afzien hier!!!

Ja echt, het is afzien hier. Hier is in Na Trang, een badplaats aan e Vietnamese kust. Bloedje heet en peentjes zweten.... Gelukkig is er veel water voorhanden, hihi.
Gisteren 2 juni zijn we om 08.00 uur uit Qui Nhon vertrokken. En met de zon gelukkig. Na vijf minuten stoppen wel al voor onze eerste stop bij een Vietnamees kerkhof, waar zowel oorlogshelden begraven liggen als 'normale' mensen. Bij de oorlogsgraven treffen we zelfs graven aan van Vietcong-soldaten van 13 jaar oud! Kinderen dus nog. De normale begraafplaats is boeddhistisch en hier staan naast normale graven ook veel familiegraven voorzien van allerlei decoraties. We kopen het nodige water bij een wegstalletje naast het kerkhof en vertrekken met de bus de stad uit. We rijden langzam omhoog langs een soort pas en op het hoogste punt stoppen we om van het uitzicht te genieten. Onder ons ligt een fantastische baai met de bergen op de achtergrond en een vissersdorp op de voorgrond. In de baai tientallen zeer kleurige vissersbootjes. Een heel mooi gezicht. leuk is ook om te zien hoe de vissers van wal aan boord komen: met ronde manden die geteerd zijn dobberen/roeien ze naar de boten toe. Deze manier van vervoer over water is al meer dan duizend jaar oud. Het vissersdorp waar we op uit kijken, gaan we ook bezoeken. Na eene korte rit hebben we dan ook weer de volgende stop. We lopen door de nauwe straatjes van het vissersdorp naar het strand waar de bewoners bezig zijn met vis, teren van boten etc. Het is niet normaal meer zo warm is het. Nog geen uur onderweg en dan al liters vocht aan zweet verloren! De kinderen van het dor zijn soms erg verlegen, maar ook aak erg nieuwsgierig en enkele snoepjes doen wonderen. Wat een hard leven lijden deze mensen. Hebben wij het toch maar goed, maar toch lijken ze zeer tevreden.
Verder maar weer. Op naar de visoliefabriek, waar de lokale bewoners van ansjovis en zout in grote houten vaten visolie maken, die gebruikt wordt voor de bereiding van voedsel. Een penetrante zoute visgeur, maar niet zo erg als we dachten.
We vervolgen onze weg langs de kust over de passen. Alain heeft ons beloofd dat we bij de lunchstop onerweg ook kunnen zwemmen. We kunnen er alleen niet douchen. We arriveren rond 1 uur bij een restaurant waar we gaan eten. Diegenen die gaan zwemmen (Ria, ik, Kees, Greet, Jort en Ali) kiezen gebroederlijk voor de fried noodles met beef. Oh nee, dat is niet waar: Ali gaat natuurlijk weer voor de garnalen. We dalen af langs een trap naar het strandje, maar moeten na de trap eerst nog een heleboel drooggevallen rotsblokken overwinnen, voordat we de zee in kunnen. het is echter wel de moeite waard. Het water is heerlijk, het nadeel is alleen dat we ook weer terug moeten klunen en de trappen weer op moeten klimmen. Het eten smaakt weer zeer goed en ook de ijskoffie gaat er weer in als koek.
Vanuit de lunchstop rijden we in een keer door naar Na Trang. Op een van de hoge passen stoppen we voor het uitzicht en met het water dat uit de bergen komt en via slangen opgevangen en verspreid wordt, spuit onze chauffeur de remmen van de bus koud. Wij genieten van het uitzicht dat weer geweldig mooi is.
Verder maar weer. Net voor Na Trang bezoeken we nog de Cham-torens van Po Nagar. Normaal gesproken moet je entree betalen, maar omdat het een feestweek is, is het gratis. Hebben we toch maar weer geluk mee. We klimmen weer omhoog (vermoeiend hoor zo'n vakantie) en storten ons in de drukte in en rond de torens. In de belangrijkste toren/tempel wordt een prinses vereerd, die ook wel als vrouw van Shiva vereerd wordt. In de hoofdtempel staat een prachtig zwart beeld dat druk vereerd wordt. Grappig is dat zowel boeddhisten als hindoeisten de tempels en de aanwezige goden vereren. Ook buiten rond de tempels wordt er gebeden door verschillende groeperingen. We hebben vanaf de heuvel ook een schitterend uitzicht op Na Trang.
Na een klein uurtje vertrekken we met de bus naar ons hotel. Na onze kamer in een puinhoop veranderd te hebben en in de stad koffie gedronken te hebben, weer terug naar het hoel, waarvandaan we om half acht vertrekken met een deel van de groep en Alain om bij het beste, erg lokale, visrestaurant van Na Trang, Lac Than, te gaan eten. We gaan ons te buiten aan de tijgergarnalen waar we twee porties van opeten en een heerlijk groot biertje. Alles bij elkaar zijn we hiervoor 100.000 dong per persoon kwijt en dat is omgerekend maar liefst vier euro! Tsja, aan eten en drinken wordt je hier niet arm.
Met de taxi terug naar het hotel en voor een korte wandeling nog langs de boulevard, waar we ook nog een generale repetitie voor het grote festival meemaken.
Rond 10 uur naar de kamer en tegen 11 uur duiken we erin.
Morgen gaan we de zee op om te snorkelen!!!!